Przedświąteczny tydzień w pełni, zatem
najwyższa pora na bożonarodzeniowe treści! Dziś będzie o prezentach!
Z roku na rok co raz ciężej znaleźć mi tę
świąteczną atmosferę, którą kiedyś wręcz chłonęłam już od pierwszych dni
grudnia. Tej zimy (dobra, nie oszukujmy się: jakiej zimy?!) postanowiłam trochę
sobie pomóc i wprawić się w odpowiedni nastrój przy użyciu ciasteczek (i nagrań
Sinatry). Wszystko to było częścią większego planu, a mianowicie zrobienia
czegoś, czego jeszcze nie próbowałam – przygotowania jadalnych prezentów.
W tym roku kilkoro moich znajomych dostało (lub
dopiero dostanie) słój ciasteczek lub domowej Nutelli. Dlaczego wzięłam się za
pieczenie zamiast buszować po sklepach? No i w tym miejscu rozwija się lista
zalet takiego rozwiązania. Po pierwsze, uważam, że takie przedświąteczne, nawet
symboliczne wręczanie sobie prezentów to niezwykle przyjemny rytuał. Świadczy o
pamięci, sympatii i uwadze osoby, która chciała coś nam podarować, a to budzi w
nas tylko ciepłe odczucia. Po drugie, nie mówię, żeby jedzeniem zastąpić
tradycyjne prezenty, a pod choinką zamiast udekorowanych pudeł stawiać piramidy
z czekolady (chociaż szczerze mówiąc, nie pogardziłabym taką), sama zamówiłam
prezenty w absolutnie niejadalnej formie i w sobotę zamierzam wręczyć je
rodzinie. Mówię, że ciasteczka będą ich uzupełnieniem – zamiast dokupywać w tym roku 10
czekolad i dorzucać po jednej do każdej paczki, stawiam na przewiązane kokardką
chałwowe ciastka, z doczepioną świerkową gałązką (to korzystniejsze i dla
żołądka, i dla portfela). Po trzecie (i najważniejsze), robiąc komuś prezent
własnoręcznie, piekąc dla kogoś ciastka czy mieląc fistaszki na domowe masło
orzechowe dajemy drugiej osobie coś, czego nie dołączymy do żadnego kupionego
prezentu – czas, który na to poświęciliśmy. Zawsze zależało mi na tym, żeby
prezent, który komuś wręczam był dostatecznie przemyślany i osobisty, a
pieczenie z myślą o konkretnej osobie to jedna z najbardziej osobistych
czynności. Czas i uwaga przelane w taki prezent, to bardzo cenny podarunek.
