Blush Places - Ulica Elektryków i śniadanie na stoczni

Ulica Elektryków była już określana jako kulturalne centrum Gdańska, udana rewitalizacja terenów postoczniowych i północny odpowiednik łódzkiego OFFa. Przedstawiano ją jako przykład przemyślanego i kreatywnego zagospodarowania dawnych przestrzeni przemysłowych, a z drugiej strony, jako dowód na lekkomyślne marnowanie potencjału miejsca, które przypuszczalnie mogłoby stanowić bazę dla odnowienia działalności przemysłowej. Faktem jest, że stocznia ma swój niepowtarzalny, wyjątkowy klimat, który pozostanie odczuwalny niezależnie od rodzaju wydarzeń, dla których stanowi tło. Choćby dlatego warto śledzić co dzieje się na ulicy Elektryków, wybrać się na miejsce i sprawdzić, jak sami odbieramy jej obecny charakter.

Poza sezonem Elektryków głównie wyznacza szlak do B90 albo na koncert w którejś z hal. Latem to już inna historia. Scena zmontowana z pomalowanych na czarno kontenerów ożywa, rzędy leżaków ciągną się wzdłuż ceglanych ścian, a słońce odbija się w dziesiątkach czerwonych siedzeń wymontowanych prosto ze starych wagonów skmek. Nudy nie ma, tym bardziej, że z początkiem tegorocznych wakacji organizatorzy zaplanowali wydarzenia na wszystkie letnie weekendy i napchali kalendarz muzycznymi i kulinarnymi imprezami. Standardem stały się koncerty w piątki i soboty, cotygodniowy Nocny Targ i niedzielne Śniadania na Stoczni. Ja bardzo chciałam przekonać się jak działają te ostatnie.

Day to Night Layering

Wydawać by się mogło, że warstwy nie są najlepszym tematem do omówienia latem, w dodatku kiedy temperatura wreszcie zaczyna przekraczać 18 stopni. Z tym, że ubieranie się warstwowo nie zawsze oznacza zakładanie t-shirtu, swetra i płaszcza na wierzch. Może to być też lekko bieliźniany top, wciągnięty na na longsleeve albo crop top z półgolfem.

Mimo bardzo lekkiej konstrukcji i piżamowych koronek, ten czarny top to jedna z najbardziej uniwersalnych (a przez to też ulubionych) rzeczy w mojej szafie. Sprawdza się jako baza pod czarną marynarkę lub podkoszulka, kiedy dekolt jest zbyt głęboki i trzeba ratować się wystającym kawałkiem koronki. Najbardziej lubię go jednak jako wierzchnią warstwę wykańczającą zestaw – delikatny top założony zimą na biały golf nie jest najoczywistszym rozwiązaniem, a ja uwielbiam ten element pozornego niedopasowania.

DIY #1 - Kurtka House of Fraser

Nie za bardzo kryję się z tym, że jestem zakochana w lumpeksach. Od pierwszej klasy liceum to szczera i niegasnąca miłość (jest duża szansa na to, że okaże się dozgonna). Nie ma to nic wspólnego ze słabymi jakościowo szmatkami albo notorycznym kupowaniem ubrań, których się nie potrzebuje. Dla mnie to szybkie wyjście raz na kilka tygodni i staranna selekcja (żadnych zniszczonych rękawów, 100% poliestru ani żółtych kołnierzyków), która pozwala na wyłowienie kaszmirowego swetra, pięknej smokingowej koszuli, a czasami nawet unikatu w stylu vintage. Właśnie tak kupiłam kurtkę House of Fraser, którą widzieliście w ostatnim poście. Obiecałam wtedy wyjaśnić dlaczego używam magicznego skrótu DIY i co ma on wspólnego z wełnianym żakietem angielskiej marki. Dziś to rozwinę.

Look of the spring day

Lots of DIY happening in this post; it’ll all be explained in the upcoming ones. Stay tuned!

Te zdjęcia krzyczą “zrób to sam!”, a wszystko wyjaśni się w kolejnych postach.

Bądźcie czujni!

Warsztaty #poswojemu - Kuchnia Spotkań Ikea, Burczymiwbrzuchu i 6 x pierogi

W Warszawie jest pewne fenomenalne miejsce. Jest tam kilka dużych blatów, wszelkie kuchenne sprzęty i ogromny stół, a widok z okna pada na samo centrum miasta. Mowa o Kuchni Spotkań Ikea, którą miałam okazję odwiedzić w listopadzie, podczas warsztatów #poswojemu, prowadzonych przez Tosię i Śliwkę z Burczymiwbrzuchu. Dziewczyny wyłoniły grono sześciu osób, które zaprosiły do wspólnego gotowania, a tematem spotkania były… pierogi, a dokładnie ich unowocześniona wersja. Od prowadzących (które sprawdziły się w tej roli rewelacyjnie) dostałyśmy przepisy na ciasto i sugestie co do farszu, który mogłyśmy komponować według własnego uznania. Ja stanęłam przy stanowisku z azjatyckimi dim sumami.

"Biznes z pasją" - wywiad z Coolawoola

Redaguję ten wywiad ubrana w ogromny, wełniany sweter. Niby wiosna tuż, tuż, ale jeszcze jest chłodnawo, poza tym lubię mieć otwarte okno, gdy piszę. Dziś robię z niego mój własny, osobisty kokon – ciasno otulam się wełną i niemal natychmiast czuję, jak robi mi się cieplej. To moja Coolawoola. Zaprojektowana na planie koła, zszyta z pięćdziesięciu kawałków materiału, noszona przeze mnie jako sweter albo płaszczyk, w zależności od potrzeby. Coolawoola jest absolutnie wyjątkowa, a ja chcąc odkryć na czym polega jej fenomen, zadałam kilka pytań jej projektantce.  Zapraszam Wam na inspirującą rozmowę z Leną Majewską, twórczynią marki Coolawoola, o prowadzeniu własnej firmy, czerpaniu motywacji i o tym, jakie znaczenie ma dziś recykling.

Goodbye winter

To co robią Lena, Magda i Ania, to synonim niezwykłości. Wykonują wszystko z nieprzeciętną dbałością, z naturalnych materiałów, wkładając w każdy przedmiot kawałeczek siebie. Po raz drugi, moja siostra i ja miałyśmy przyjemność wziąć udział w sesji zorganizowanej przez te niesamowite kobiety, za co bardzo, bardzo dziękujemy! Efekty możecie zobaczyć poniżej, a już w niedzielę zapraszam Was na wywiad z Leną, w którym opowiada o tym co ją inspiruje i napędza oraz czym jest Coolawoola (wywiady z Magoku znajdziecie tutaj i tutaj). 

Wspaniałego weekendu!